విభక్తులు
వాక్యములోని వేర్వేరు పదములకు అన్వయము కలిగించు ప్రత్యయములను, పదములను విభక్తులని అంటారు. ఇవి రెండు పదముల మధ్య సంబంధము కలిగి ఉంటాయి. వీటినే విభక్తి ప్రత్యయములు అని కూడా అంటారు. ఈ విభక్తులు ఎనిమిది. అవి:
| ప్రత్యయములు | విభక్తి పేరు |
| డు, ము, వు, లు | ప్రదమా విభక్తి |
| నిన్, నున్, లన్, గూర్చి, గురించి | ద్వితీయా విభక్తి |
| చేతన్, చేన్, తోడన్, తోన్ | తృతీయా విభక్తి |
| కొఱకున్ (కొరకు), కై | చతుర్ధీ విభక్తి |
| వలనన్, కంటెన్, పట్టి | పంచమీ విభక్తి |
| కిన్, కున్, యొక్క, లోన్, లోపలన్ | షష్టీ విభక్తి |
| అందున్, నన్ | సప్తమీ విభక్తి |
| ఓ, ఓరీ, ఓయీ, ఓసీ | సంబోధన ప్రధమా విభక్తి |
డు, ము, వు, లు – ప్రదమా విభక్తి
- పుంలింగాలయిన, మహద్వాచకాలయిన శబ్దాలకు “డు” వస్తుంది. ఉదా: రాముడు, కృష్ణుడు
- అమహన్నపుంసకములకు, అదంత శబ్దాలకు “ము” వస్తుంది. ఉదా: వృక్షము, దైవము
- ఉకారాంత శబ్దాలకు, గోశబ్దానికి “వు” వస్తుంది. ఉదా: తరువు, ధేనువు, మధువు, గోవు
- బహువచనంలో అన్ని శబ్దాలకు ప్రథమా విభక్త్యర్థంలో “లు” వస్తుంది. ఉదా: రాములు, సీతలు
నిన్, నున్, లన్, గూర్చి, గురించి – ద్వితీయా విభక్తి
- కర్మార్థంలో ద్వితీయా విభక్తి వస్తుంది. కర్మ యొక్క ఫలాన్ని ఎవడైతే అనుభవిస్తాడో వాడ్నితెలియజేసే పదం ‘కర్మ’. ఉదా: దేవదత్తుడు వంటకమును వండెను.
- కూర్చి, గురుంచి ప్రయోజన నిమిత్తములైన పదములకు వచ్చును. ‘ను’ కారము గూర్చి యోచించుట యుక్తము. ఇది ఏకవచనమున జ్యంతమగును.బహువచనమున లాంతమగును.ఇందలి ఇకారమును, అకారమును కేవలము సంబధమును బోధించును.తెలుగు వ్యాకరణములలో జడముల ద్వితీయకు బదులు ప్రథమయును, పంచమికి బదులు నువర్ఞాంత మగు ద్వితీయము వాడుచున్నారు.
- పంచమి- రాముడు గృహమును వెడలెను.
- తృతీయ- కొలను గూలనేసె.
- సప్తమి- లంకను గలకలము.
- చతుర్ధి- రామునకు నిచ్చె.
- పై నాలుగు విభక్తులును, ను ప్రత్యయమునను, కు ప్రత్యయమునను గతార్ధము లగు చున్నవి. కావున ప్రాచీన కాలమున ను, కు వర్ణకములే తెలుగున గలవని తెలియుచున్నవి.
చేతన్, చేన్, తోడన్, తోన్ – తృతీయా విభక్తి
- కర్తార్థంలో తృతీయా విభక్తి వస్తుంది. క్రియ యొక్క వ్యాపారానికి ఎవరైతే ఆశ్రయం అవుతారో వారు కర్త.
ఉదా: దేవదత్తుని చేత వంటకము వండబడెను.
- తృతీయా విభక్తిలోని నువర్ణాంత లోపంబున జేసి చేత, తోడవర్ణకంబులు నిలుచుచున్నవి. వీనిలో చేత శబ్దము చేయి శబ్దముయొక్క సప్తమ్యరూపముగ గుర్తింపదగినది. అటులనే తోడ శబ్దము తోడు శ్బ్దాముయొక్క సప్తమ్యరూపముగ గుర్తింపదగినది.
కొఱకున్ (కొరకు), కై – చతుర్ధీ విభక్తి
1. త్యాగోద్దేశ్యముగా ఉన్నప్పుడు చతుర్ధీ విభక్తి వస్తుంది. త్యాగము అంటే ఇవ్వడం. ఉదా: జనకుడు రాముని కొరకు కన్యనిచ్చెను.
2. కొఱకు+న్ = కొఱకున్. ద్రుతలోపమున కొఱకు అని నిలిచింది. ఇది కొఱ=ప్రయోజనము, కు=నకు అను అర్ధమున నిలిచినట్లుగ కనబడుతున్నది. అటులనే కయి’ వర్ణకము సైతము క+అయి అనుదాని విపర్య రూపము. ఇందు అయి అనునది అగు ధాతువు క్త్వార్ధకరూపము.
వలనన్, కంటెన్, పట్టి – పంచమీ విభక్తి
1. అపాయ, భయ, జుగుప్సా, పరాజయ, ప్రమాద, గ్రహణ, భవన, త్రాణ, విరామ, అంతర్థ, వారణంబులు అనేవి వేటివలన జరుగుతాయో ఆ పదాలకు పంచమీ విభక్తి వస్తుంది. అందులోనూ ‘వలన’ అనే ప్రత్యయం వస్తుంది. ఉదా: మిత్రుని వలన ధనంబు గొనియె.
2. అన్యార్థంలో చెప్పేటప్పుడు ‘కంటె’ అనే వర్ణకం వస్తుంది. అనగా అన్య, ఇతరము, పూర్వము, పరము, ఉత్తరము అనే పదాలతో అన్యము ఉంటే ‘కంటె’ వస్తుంది. ఉదా: రాముని కంటే నన్యుండు దానుష్కుండు లేడు.
3. నిర్ధారణ పంచమిలో కూడా కంటే ప్రత్యయం వస్తుంది. ఉదా: మానహాని కంటే మరణము మేలు: ఇక్కడ ‘మానహాని’ నిర్ధారణము.
4. ‘పట్టి’ అనేది హేతువులయిన గుణక్రియలకు వస్తుంది. హేతువు అంటే కారణం. గుణం హేతువు కావాలి, క్రియ కూడా హేతువు కావాలి. ఉదా: జ్ఞానము బట్టి ముక్తుడగు. ముక్తుడవడానికి కారణము జ్ఞానము.
5. వలనన్ అనునది వలను+అన్ శబ్దముయొక్క సప్తమ్యంత రూపముగ నెన్నదగుచున్నది. ఇక కంటే అను వర్ణకము కు+అంటె అను పద విభాగమున కల్గిన రూపముగ తెలియును. పట్టి అను వర్ణకము ‘పట్టుధాత్వర్ధక క్త్వార్ధక రూపము’.
కిన్, కున్, యొక్క, లోన్, లోపలన్ – షష్టీ విభక్తి
1. శేషం అంటే సంబంధం. సంబంధం కనిపించినప్పుడు ‘యొక్క’ అనే విభక్తి వస్తుంది. ఉదా: నా యొక్క మిత్రుడు; వాని యొక్క తమ్ముడు.
2. నిర్ధారణ షష్ఠికి ‘లోపల’ వర్ణకం వస్తుంది. జాతి, గుణ, క్రియ, సంజ్ఞల చేత – ఒక గుంపు నుండి ఒకదాన్ని విడదీయడాన్ని నిర్ధారణ అంటారు. ఉదా: మనుష్యుల లోపల క్షత్రియుండు శూరుండు.
3. షష్ఠీ విభక్తిలోని ‘ఒక్క’ శబ్దము ‘ఒ’ యను ప్రణష్టధాతువు యొక్క ధాతుజన్య విశేషణము. ఇక్కడ ఒ = కూడు, లేక చేరు అని తెలుపును. ఈ ధాతువునకు అరవమున స్వతంత్ర ప్రయోగము ఉంది. అరవమున ఈ ధాతువునకు ‘కూడిన, చేరిన, ఒప్పిన’ అని అర్ధము ఉంది. లోపల- ఇది ఒక్క శబ్దము. ఇది నిర్ధారణ షష్ఠి యందు వచ్చుచున్నది. దీని అర్ధమును బట్టి ఇది సప్తమి రూపమనియే చెప్పుచున్నారు. కాని సంస్కృతమున నిర్ధారణమున షష్ఠి ప్రయోగింపబడును కావున సామ్యమున ఇది వైయ్యాకరణలుచే ప్రవేశపెట్టినట్లుగా తోచుచున్నది.
అందున్, నన్ – సప్తమీ విభక్తి
1. అధికరణంలో సప్తమీ విభక్తి వస్తుంది. అధికరణం అంటే ఆధారం. ఈ ఆధారం 3 విధాలుగా ఉంటుంది. ఔపశ్లేషికం, వైషయికం, అభివ్యాపకం. ‘అందు’ అనేది మాత్రం వస్తుంది.
2. ఔపశ్లేషికం అంటే సామీప్య సంబంధం. ఉదా: ఘటమందు జలం ఉంది.
3. వైషయికం అంటే విషయ సంబంధం. ఉదా: మోక్షమందు ఇచ్ఛ ఉంది.
4. అభివ్యాపకం అంటే అంతటా వ్యాపించడం. ఉదా: అన్నింటియందీశ్వరుడు కలడు.
5. ఉకారాంత జడానికి ‘న’ వర్ణకం వస్తుంది. జడం అంటే అచేతన పదార్థం. ఉదా: ఘటంబున జలం ఉంది.
ఓ, ఓరీ, ఓయీ, ఓసీ – సంబోధన ప్రధమా విభక్తి
1. ఆమంత్రణం అంటే పిలవడం, సంబోధించడం. ఇది ఎవరినయితే సంబోధించడం జరుగుతుందో – ఆ శబ్దానికి ‘ఓ’ అనేది వస్తుంది. ఉదా: ఓ రాముడ – ఓ రాములార
2. ఓ శబ్దానికి పురుషుని సంబోధించేటప్పుడు ‘యి’ అనేది, నీచ పురుషుని సంబోధించినప్పుడు ‘రి’ అనేది, నీచస్త్రీని సంబోధించినప్పుడు ‘సి’ అనేది అంతాగమాలుగా విభాషగా వస్తాయి. ఉదా: ఓయి రాముడా! ఓరి దుష్టుడా! ఓసి దుష్టురాలా!